Kanundur, Macar sinemasının ilk sahnelerinde iyiler hep kaybeder, sonra filmin akışına göre bir takım dramlar yaşanır, sonlara doğru ise kazanmasını hep bilirler ama. Ben de Macar sinemasındaki iyiler gibi kaybetmesini çok iyi bilirim bu hayatta, onlardan tek farkım; "ben sonsuz kaybederim ama"! Bende işin başı, sonu, ortası yok yani. Bir kere kaybetmeye göreyim: arsızlığı ardı sıra geliyor hemen. Hani "aşkta kaybeden, kumarda kazanır" diye bir atasözü var ya? Vallahi de benim için öyle bir şey yok. Bakınız; Daha sevgilimin terk ettiği günün ertesi, kumarda yüz bin lira kaybettim. Yani anlayacağınız benim "kaybetme hakkım" sanki anayasal güvence altına alınmış, kimseler dokunamıyor.
Halbuki annem beni, çok sevmişti. Neden böyle trilyonlarca saatler boyunca kaybediyorum, hiç anlamış değilim...
"Kaybetmeye ilk, ilkokulda birinci sınıfta kokulu silgim ile başladım" demiştim ya hani amirim. Hiç olmamış öyle bir şey. Kaybetmemişim, çalmışlar kokulu silgimi amına koyduğumun piçleri! Yok mu tanıdığın bir general filan? Gidelim şu olayın üstüne, faili meçhul kalmasın böyle
Karşımda ismini bilmediğim bir tren, üst katta könisgberg'li, reis yol yaptı, since 60's
Ne güzel bir yüzyıl bu böyle, tam kaybetmelik.
Ne yaptıysam sevmedi lan beni!
Çok sevdim, sevmedi.
Toplu taşıma araçlarında yaşlılara, hamilelere, gazilere yer verdim, sevmedi.
ODTÜ’de Sosyal Bilimlerde okuyor dediler, YÖK’ü protesto eylemlerine en önde katıldım,1 Mayısta polislerle çatıştım, yine sevmedi.
Bu aşk bu kadar ideolojik olmamalıydı.
Ayrıca benim babam bir Şamandı.
Ne olmuş yani “Beni sevmiyor” diye oturduğu mahalleyi yakmaya teşebbüs ettiysem amirim. Mevzu paraysa söyleyin! Günde bin kere SMS atıyor bankalar, bilmem kaç bin lira krediniz hazır diye. Öderim yani.
Varsa üçüncü posta dayağınızdan sonra bir şişe şarabınızı alırım. Yoksa bana müsaade.
Cumhuriyet parkında arkadaşlar bekler. Geç kalmayayım, ayıp olur.
Neyse siktir et şimdi generali filan. Ne diyordum? He şimdi hatırladım. Yani olimpiyatlarda "Ağır siklet kaybetme şampiyonluğu" diye bir kategori olsa, öyle bir kaybederim ki ben amirim; sittin sene geçse, rekorumu egale eden çıkmaz bir ömür boyu
Çoklar hep yanılır, tek bir hiçim deniz kıyılarında, kaybediyorum
Ben kaybetmelerim ile meşhurum, alfabe 29 harf, kaybediyorum.
İlk emir “Oku” diyor, ben kaybediyorum
İsa’yı çok seviyorum, olanağım var, kaybediyorum
